درنهانخانه دل،تازه نهالم بودی

درکویری که عطش سوخته بود احساسم

توهمان چشمه زیباوزلالم بودی

درشب غربت ودر درظلمت تنهایی من

بدر من بودی وهم ماه هلالم بودی

بی تودرهیچ کجا دیده نیاسود دمی

شادی ام بودی و اندوه وملالم بودی

با توپروانه خوشرنگ گلستان بودم

همه جا،در همه حالی پر وبالم بودی

بودی وبودنم ازبودن تو بود،ولی

رفتی انگار که امید محالم بودی