ازچشات نخونه قصه غموعلت لرزش دست سردتو

خیلی سخته زندگیت فنا بشه واسه دیدن یه لبخند رو لباش

                                     واسه گفتن از امیدوآرزوتوسیاهی غم انگیز شباش

من نیومدم بگم عاشقتم چون ازاین حرفاپرگوش همه

                                   اشتباهه که میگن گریه مردروی زخمای تنش یه مرهمه

من نیومدم بگم تو هم بیامثه قصه هابریم ازاین دیار

                                  یا که خیلی مهربون یه مدتی واسه من ادای عشقو در بیار 

تومی خوای برنده باشی میدونم به همه میگم ببازن جلو پات

                           هرچی اسپنده به آتیش میکشم تاکه چشمت نزنن ،بشن فدات  

تو میخوای پرنده باشی میدونم،یه نفس هوای خوشبختی میخوای

                               خودم آسمون هفتمت میشم تو فقط بگو،بگو باهام می آی

 در این دنیا، سراب محکوم است به پوچی ...

 پرستو محکوم به کوچ کردن ...

 شمع محکوم به اشک ریختن ...

 خارها محکوم به تنهایی ...

 روز محکوم به غروب کردن ...

 شب محکوم به رسیدن ...

قلب با همه پاکی وصداقتش محکوم به دوست داشتن وچه محکومیتی شیرین تر و دلپذیر تر ازاین است؟ اما ای کاش همه این محکومیتهای زیبا را می پذیرفتند.

ای کاش...؟